Betlejem (hebrajskie „Beit Lechem” znaczy „Dom chleba” a arabską wersję „Bet Lacham” tłumaczy się jako „Dom mięsa”) jest położone na południe od Jerozolimy, w Judei (w Dystrykcie Judei i Samarii, w Izraelu). Liczy około 50 000 mieszkańców. Betlejem znajduje się pod palestyńską administracją, na terytorium Autonomii Palestyńskiej.
Starożytne miasto Betlejem znajdowało się pośrodku ziemi Judy i było początkowo nazywane Efrata. Innymi jego nazwami były: Betlejem Efrata, Betlejem Judejskie i Miasto Dawida. W historii biblijnej wspomina się o Betlejem, jako o miejscu pochowania Racheli, żony patriarchy Jakuba. Uprawna dolina położona na wschód od miasta była sceną wydarzeń związanych z Rutą Moabitką. To tutaj narodził się król Dawid. Ale przede wszystkim Betlejem zasłynęło jako miejsce narodzin Jezusa Chrystusa.
Podczas walk żydowskiego powstania Bar Kochby (132-135 n.e.) Betlejem zostało zniszczone. Jego odbudowa była związana z kultem chrześcijańskim. W 326 roku Betlejem odwiedziała Helena, matka pierwszego chrześcijańskiego cesarza Konstantyna. Wybudowano wówczas pierwszy kościół chrześcijański w tym miejscu. Podczas samarytańskiego powstania z 529 roku Betlejem zostało ponownie zniszczone. Miasto szybko odbudowano za kolejnego cesarza Justyniana. W 614 roku Persowie najechali Palestynę i zdobyli Betlejem. Nie zniszczyli oni kościoła narodzenia Pańskiego, gdyż w mozaikach podłogowych dostrzegli symbole magii perskiej. W 637 roku Betlejem zdobyli Arabowie. W 1099 roku Betlejem zdobyli Krzyżowcy, którzy natychmiast ufortyfikowali miasto i wybudowali klasztor obok kościoła narodzenia Pańskiego. W 1100 roku w Betlejem nastąpiła koronacja Baldwina na pierwszego króla Królestwa Jerozolimskiego. W 1187 roku miasto zdobył Saladyn. Na mocy zawartego porozumienia Betlejem powróciło do Krzyżowców na okres lat 1229-1244. W 1250 roku spadła w świecie Islamu tolerancja dla chrześcijaństwa, i z tego powodu duchowieństwo zostało zmuszone do opuszczenia Betlejem. W 1263 roku zburzono mury obronne miasta. Duchowieństwo chrześcijańskie powróciło do Betlejem dopiero w następnym wieku. Od 1517 roku kontrolę nad Betlejem sprawowali Turkowie Osmańscy. Dopiero po I wojnie światowej cała Palestyna przypadła w udziale Brytyjczykom.
W 1947 roku ONZ zdecydowało, że Betlejem zostanie włączone do specjalnej międzynarodowej enklawy Jerozolimy, pozostającej pod międzynarodowym zarządem Narodów Zjednoczonych. Jednak w wyniku wojny żydowsko-arabskiej 1948 roku, Betlejem znalazło się pod okupacją jordańską. Wówczas w mieście osiedliło się wielu arabskich uchodźców uciekajacych z Izraela. Ta fala uchodźców całkowicie zmieniła demografię Betlejem. W 1967 roku wojska izraelskie zdobyły Betlejem. 21 grudnia 1995 roku Betlejem zostało przekazane palestyńskiej administracji. Podczas palestyńskiego powstania (Intifady) Betlejem stało się widownią gwałtownych starć izraelsko-arabskich. W maju 2002 roku grupa około 200 palestyńskich terrorystów schroniła się przed aresztowaniem przez izraelskich żołnierzy, we wnętrzu kościoła narodzenia Pańskiego. Kościół został wybrany na schronienie ze względu na duże zapasy żywności i wody, ale przede wszystkim jako miejsce zainteresowania międzynarodowej społeczności. Impas trwał przez pięć tygodni, po czym grupa najbardziej poszukiwanych palestyńskich terrorystów została deportowana z terytorium Izraela do różnych europejskich państw.
