Kościół Biczowania zbudowany ku wspomnieniu męki Chrystusa. Dokumenty z piątego wieku dowodzą już o istnieniu kościoła. Zniszczony podczas najazdu Persów. Odbudowany w XII wieku przez krzyżowców, następnie desakralizowany, używany jako stajnia dla koni, później jako warsztat tkacki, dopóki nie uległ całkowitej ruinie. Ibrahim Pasza w 1838 podarował resztki budowli Kościołowi katolickiemu, reprezentowanemu przez Kustodię Ziemi Świętej. Odbudowę kościoła sfinansował książę Maksymilian Bawarski. W 1929 został przebudowany zgodnie z planami Antonio Barluzziego w stylu XII wieku. Znajdujące się trzy wspaniałe witraże, zaprojektowane przez D. Cambellotti umieszczono w łukach prezbiterium, przedstawiają scenę biczowania, Piłata umywającego ręce i tryumfującego Barabasza. Uwagę przyciąga sklepienie w prezbiterium, pokryte całkowicie mozaiką przedstawiającą koronę cierniową na tle wyłożonym złotymi kamyczkami mozaikowymi. Wśród splotów cierniowych prześwitują niewielkie okienka w kształcie kwiatów z kolorowymi szkiełkami. Efekt jest fantastyczny, jakoby korona cierniowa zakwitła niezwykłymi kwiatami: cierpienie przynosi owoc - kwiat zbawienia.
