Judea jest górzystym i pustynnym obszarem, który można nazwać pustynią Judzką. Teren jest bardzo zróżnicowany pod względem wysokości, i wacha się od 1 020 metrów ponad poziomem morza (Góra Hebron) na południu, do 400 metrów ponad poziomem morza na wschodzie regionu. Geografowie dzielą Judeę na kilka odrębnych regionów: wzgórza Hebronu, siodło Jerozolimy, wzgórza Bethel oraz pustynię Judzką, która schodzi stopniowo do Morza Martwego. Najważniejszymi miastami regionu są: Jerozolima, Beitar Illit, Betlejem, Efrat, Gush Etzion, Jerycho i Hebron.
Najstarsze ślady obecności osad ludzkich w Judei pochodzą sprzed 11 000 lat. Natomiast z czasów historycznych, najlepiej udokumentowana jest obecność Izraelitów w Judei. W I wieku pn.e. nastąpiło ostateczne podbicie Judei, dokonane przez Rzymian. Po stłumieniu żydowskich powstań, zmienili oni nazwę kraju na Syria Palestina i od tego czasu przyjęła się nazwa Palestyna. W 640 roku Judeę podbili Arabowie, następnie w 1099 roku Krzyżowcy, i w 1291 roku ponownie Arabowie. W 1516 roku Judea weszła w skład Imperium Osmańskiego. Jako wynik I wojny światowej, w 1918 roku Judea znalazła się w Brytyjskim Mandacie na Bliskim Wschodzie.
W 1947 roku ONZ dokonała podziału terenu Judei na dwa państwa: arabskie i żydowskie, które miały zostać utworzone w Palestynie. Jednak w wyniku wojny żydowsko-arabskiej w 1948 roku Judea znalazła się pod okupacją jordańską. W 1950 roku Jordania dokonała aneksji Judei. Decyzja Jordanii została uznana jedynie przez Wielką Brytanię i Pakistan. W 1967 roku Judeę zajęły wojska izraelskie. Obecnie ten teren jest powszechnie nazywany jako Zachodni Brzeg Jordanu. Część tych terenów znajduje się pod palestyńską administracją, w ramach Autonomii Palestyńskiej. Jednak Żydzi nazywają tą krainę jej poprawną historyczną i geograficzną nazwą, czyli: Judeą.
