Przy źródłach Jordan, w rozpadlinie skalnej u podnóża góry Hermon, w czasach starożytnej Grecji oddawano cześć bożkowi Panowi (bóstwo opiekuńcze lasów, pól, pasterzy, kupców). Stąd pierwotna nazwa tego miejsca: Panias lub Banias. Herod Wielki wystawił tu świątynię ku czci Augusta, natomiast jego syn Filip rozbudował miasto i nadał mu nazwę Cezarea. Ponieważ było ono położone na skrzyżowaniu szlaków kupieckich przez długi czas było dobrze prosperującym centrum handlowym. W XIII wieku Cezareę nawiedziło potężne trzęsienie ziemi, które było początkiem jej schyłku. Podróżnik Buckingham w 1825 odwiedził rejon Banias i opisał je takimi słowami: „Obecne miasto jest małe, biednie zbudowane, nie posiada miejsca kultu, a mieszkańcy, będący w liczbie około 500, są mahometanami”. Na samym początku I wojny izraelsko-arabskiej w maju 1948 tereny te zajęły wojska syryjskie. W styczniu 1964 Syria rozpoczęła budowę kanału mającego zawrócić rzekę z Banias, i nie dopuścić do jej przepływu do Izraela. Budowany kanał miał prowadzić wodę u podnóża Wzgórz Golan do rzeki Jarmuk. Doprowadziło to do izraelskiej interwencji wojskowej i wzajemnej wymiany ognia. Podczas wojny sześciodniowej 10 czerwca 1967 Banias zajęły wojska izraelskie.
