To najniżej położone jezioro świata (213 p.p.m) i największe jezioro w Izraelu o maksymalnej głębokości 48 metrów. Powstało w wyniku rozdzielenie płyt tektonicznych: afrykańskiej i arabskiej. Z wyjątkiem części południowej i północno-wschodniej, jezioro otoczone jest stromymi zboczami, które wznoszą się na wysokość około 200 metrów nad poziom morza po stronie zachodniej i 300 metrów po stronie wschodniej. Rzeka Jordan wpada do jeziora w jego północnym krańcu, a wypada w południowym. Z uwagi na niskie położenie, w tym rejonie jest zazwyczaj bardzo ciepło, zarówno latem, jak i w zimie. Podczas gorącego lata temperatura wody dochodzi nawet do 33°C. Jednak niskie położenie i otoczenie wysokich wzgórz powodują, że jezioro ma skłonność do nagłych gwałtownych burz. Okolice jeziora były zamieszkane od czasów prehistorycznych. Tutaj w okolicy Tabgha znaleziono szczątki człowieka neandertalskiego. W czasach starożytnych przebiegał tu ważny szlak handlowy zwany Via Maris. Józef Flawiusz, żydowski historyk z I wieku, nad jeziorem prężnie funkcjonował przemysł rybacki z230 łodziami. Łowione tutaj ryby były bardzo cenione nawet na stołach cesarzy rzymskich. W 1187 roku Saladyn pokonał wojska Krzyżowców w bitwie pod Hattin, ponieważ odciął Krzyżowcom zaopatrzenie w słodką wodę z jeziora Galilejskiego. Na początku wieku XX na jego brzegach powstawały pierwsze kibuce (spółdzielcze gospodarstwo rolne, w którym ziemia i środki produkcji są własnością wspólną). Obecnie okolice jeziora to ważne miejsce turystyczne i cel pielgrzymek.
